çokay

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çokay

(malk.) 1. Kâkül, at kâkülü; 2. Kupbe. Altın ~: altın kupbe.

Son arananlar:

• köhnəçi,
• zabur,
• corğa,
• defecate,
• beega,
• urlamaq,
• bırax,
• engaging,
• yıkı,
• azu,
• zü'l,
• yalatdırma,
• bulgulamak,
• çurum,
• tirlemek,
• Karaağaç,
• exiri,
• balban,
• yalnızca,
• yerlidibli,
• soğuk,
• çokay