çiy
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
çiy
Türkiye Türkçesi: çiy
Azerbaycan Türkçesi: şeh şäbnäm jãlä
Başkurt Türkçesi: ısık
Kazak Türkçesi: şık
Kırgız Türkçesi: şṻdürüm
Özbek Türkçesi: şudring şäbnäm
Tatar Türkçesi: çık
Türkmen Türkçesi: çīğ
Uygur Türkçesi: şäldäm
Rusça: rosa
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
çiy
sif.
1. Bişməmiş, bişirilməmiş, qaynadılmamış. Çiy ət. Çiy süd. Çiy su. • Çiy kərpic – palçıqdan tutulmuş, bişirilməmiş, xam kərpic. Bina çiy kərpicdən tikilmiş və ağardılmışdı. M.İbrahimov. // Yaxşı bişməmiş, yarıbişmiş, ala-bişmiş. Xörəyin əti çiydir.
2. məc. Tutqun, açılışmamış, kal. Növbətçi qadın mürgüdən hövlnak ayıldığını göstərən tutqun və çiy bir səslə cavab verdi. M.Hüseyn.
3. məc. Yersiz, münasibətsiz. Çiy söz.
4. məc. Yetişməmiş.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
çiy
çiğ
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
çiy
ı, 1. çiğ ( yüksek,sert bir ottur ki saplarından hasır yapılır); çiydey bolup katıp ketti : yonga gibi kurudu; çiy but 1) ince bacaklar; 2) ince bacaklı 2. bu ottan yapılan hasır; 3. keçe evi kafesinin etrafındaki bu kabil hasır; kız —çiyden tışkarı ats. : kız-kesip atılan parçadır.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
çiy-
ııçiy köbük bk. köbük : çiy temir.
ııı, 1. çizgi, hat çekmek; tersim eylemek; 2. kaydetmek (listeye geçirmek).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
çiy
çiy, pişmemiş, olmamış, olgunlaşmayan. Çiy ~: çiy süt, ~ teri: tabaklanmamış deri, ~ otun: yaş odun, ~ alma: pişmemiş elma, ~ teli: zırzır deli, ~sil: zır deli, ~ teli kesin mahtar, ~sil teli katının mahtar (as.): zırzır deli kendini över, zır deli karısını över (ahmak kendini över, ahmağımsı karısını över).