çirimek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çirimek

çürümek, kokuşmak, tehammür etmek. Terek içinden çirigendi: ağaç içinden çürümüş, çabakla çirip tebregendile, cavum çalınñan biçenni çirite başlağandı: yağış biçilmiş otu çürütmeye başladı.

Son arananlar:

• saylanmaq,
• birlep,
• fahişe,
• Medieval,
• reportaj,
• ormanlık,
• buylanç,
• sakatlanmak,
• atayın,
• cırlamaq,
• uduşsuz,
• kunlik,
• Ting,
• recusant,
• conceptualization,
• çamgarak,
• çömmek,
• imidimida,
• hiqichoq,
• gerilemek,
• yoluxmaq,
• çirimek