çapırak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çapırak

(capırak) yaprak. ~ akğan zaman: yaprak dökümü zamanı, terekle ~ kiyedile: ağaçlar yaprak açıyorlar, ~la sarğaldıla: yapraklar sarardılar, tütün ~: tütün yaprağı, sözü ~dan ötmeydi (d9: sözü yapraktan geçmiyor.

Son arananlar:

• ketken,
• .derin,
• bestekar,
• Satın,
• vermişel,
• Tıraş,
• köydürmek,
• sarımtraq,
• epme,
• bo'g'ot,
• seksan,
• -çi,
• meti,
• karça,
• belimien,
• ac,
• sıkışmak,
• texnetsiy,
• yaxalı,
• keramat,
• emçil,
• çapırak