çançmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
çançmak
1.Saplamak, sokmak, geçirmek, dikmek; 2. Doğramak; 3. Sancımak, sançmak, ağrımak. Bıçak ~: pıçak saplamak, etni tişge ~: eti şişe geçirmek, süñünü karnına çançdı: süngüyü karnına soktu, bayraknı miyikge çançayık: bayrağı yükseğe dikelim; şorpağa gırcın çançama: çorbaya ekmek doğruyorum, ayranña gırcın çançıp aşayma: ayrana ekmek doğrayıp yiyiyorum; cüregim bir bek çançadı: kalbim çok ağrıyor, karnım çançadı: karnım sancıyor.