çaman

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

çaman

syp. 1. Ýüwrük däl, haýal ýöreýän, ýaramaz çapýan (at we ş.m. hakynda). Jaý ýerinde, gaýra galsa garrydar, goç ýigidiň aty çaman ýoluksa (Magtymguly). 2. göç.m. Çalasyn hereket edip bilmeýän, haýal-ýagal hereket edýän; haýal. Ilde çaman hem kän, ýyndam hem (B. Kerbabaýew). 3. Oglana dakylýan at.

Son arananlar:

• magallak,
• kashatlighuchi,
• rampage,
• cenabet,
• üchey,
• atanmak,
• kutkargıç,
• kötlek,
• tapsız,
• türleniv,
• sıpır,
• qondarmaçılıq,
• hanlık,
• çirkef,
• assertive,
• iyimə,
• aykay,
• süpetlik,
• canıtın,
• borgoh,
• yallı,
• çaman