çaka

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

çaka

I. çaka-çaka : örse çekiçle vurmaktan hasıl olan sesi taklit.


II, l. madenî kova (karş. çelek l); çaka kak- eş. (davula vurur gibi) kovaya vurmak (sahte tabiplerin doğurtma sanatı usullerinden bîridir); çaka tuyak= çakar; 2. ufak bakır sikke; metelik; ceti çaka karzım çok folk. : yedi metelik bile borcum yoktur.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çaka

(merekep) mürekkep.

Son arananlar:

• outskirts,
• yutıkmak,
• oxur,
• repertuar,
• uxak,
• gatçay,
• irinmek,
• börüÑ,
• sürüşdürmə,
• manipulation,
• düýe,
• charsildatmaq,
• Begim,
• astam,
• teknisyen,
• symptom,
• gijikmek,
• shu,
• structure,
• etiñ,
• söktürmek,
• çaka