çaka

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

çaka

I. çaka-çaka : örse çekiçle vurmaktan hasıl olan sesi taklit.


II, l. madenî kova (karş. çelek l); çaka kak- eş. (davula vurur gibi) kovaya vurmak (sahte tabiplerin doğurtma sanatı usullerinden bîridir); çaka tuyak= çakar; 2. ufak bakır sikke; metelik; ceti çaka karzım çok folk. : yedi metelik bile borcum yoktur.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çaka

(merekep) mürekkep.

Son arananlar:

• ýetmez,
• id,
• yatırım,
• ügün,
• tecessüs,
• kıyşay,
• Kıvırmak,
• kirjikmek,
• morarmak,
• milyoner,
• sayca,
• ricacı,
• yiçi,
• durlamak,
• ülüglüg,
• royxat,
• xon,
• Utru,
• şoola,
• achom,
• coordination,
• çaka