Üzülüv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

üzülüv

kopma, kesilme; ihtilat etme, komplikasyon çıkma, ağırlaşma.

Son arananlar:

• jiro,
• gedəni,
• Tüglenmek,
• decor,
• berkut,
• gäz,
• gevşek,
• eşkiya,
• tisginmek,
• əğyar,
• xama,
• benefaction,
• Set,
• girre,
• yabani,
• qələmə,
• atpay,
• kombine,
• bablaşmaq,
• itiləşdirilmə,
• kölengke,
• Üzülüv