Özen
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
özen
[Köken: Uydurukça] Dırışma
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
özen
1. Cevher, Öz
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
özen
Türkiye Türkçesi: özen
Azerbaycan Türkçesi: e'tina
Başkurt Türkçesi: tırışlık
Kazak Türkçesi: zer zeyin ıjdahat
Kırgız Türkçesi: tıkandık
Özbek Türkçesi: tirişiş säy-häräkät
Tatar Türkçesi: tırışlık
Türkmen Türkçesi: ünslülik dıkgatlılık
Uygur Türkçesi: tirişçanlik ictihat
Rusça: staraniye dobrosovestnost' akkuratnost'
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
özen
[özön], at. 1. Agajyň içki gaty bölegi. Miweli baglaryň özeni. 2. Dömüp çykýan ýaralaryň jerheti, içinden çykýan ganly iriň. 3. göç.m. Bir zadyň düýp manysy, esasy bölegi, merkezi.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
özen
Irmak, çay, kanal. Özen beshi – Irmağın başı.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
özen
vadi, boğaz. Tav ~le: dağ vadileri, Teberdi ~: Teberdi vadisi, Karaçay ~le: Karaçay Vadileri, teren ~: derin vadi, ~tin: vadi üzerinden, ~ bavur: vadinin kalbi, vadinin canı, vadinin can alıcı yeri, üç ~de aytılıb turğan adam: üç vadide tanınan adam (Karaçay'da, Yukarı Kuban, Duvut ve Teberdi ırmaklarının aktığı vadilere üç özen adı verilir. Kadim Karaçay'da buraları yoğun yerleşim mıntıkaları olmuşlardır.), üç ~ni halkı cıyıldı: üç vadinin halkı toplandı, ~ suvdan kol suv başha: ana sudan yan su başkadır (ana vadide akan su başka, yan vadilerden akıp ana suya katılan sular başka anlamına bir deyim).