Özden

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

özden

özden gelen, özden, hür insan. ~ tukum: özden sülale, ~le bıla kulla birbirleri bıla caraşırğa kerekdile: özdenlerle kullar (köleler) birbirleriyle anlaşmalıdırlar, ~me degen bıla ~ bolunmaz: özdenim demekle özden olunmaz.

Son arananlar:

• tarafmataraf,
• adli,
• dayındal,
• Aylık,
• boyon,
• frontchi,
• corup,
• doyunca,
• determined,
• kañılcaar,
• varan,
• ulug,
• tapşırmaq,
• munnuk,
• ulugvor,
• aroba,
• alışberiş,
• tecavüz,
• yortmaq,
• sectary,
• Ümumi,
• Özden