Özden

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

özden

özden gelen, özden, hür insan. ~ tukum: özden sülale, ~le bıla kulla birbirleri bıla caraşırğa kerekdile: özdenlerle kullar (köleler) birbirleriyle anlaşmalıdırlar, ~me degen bıla ~ bolunmaz: özdenim demekle özden olunmaz.

Son arananlar:

• pertain,
• tecessüs,
• aymaş,
• bağana,
• sürgit,
• trust,
• Model,
• Dede,
• maşın,
• aytilish,
• salep,
• barren,
• cuu,
• ayanchli,
• tertipsiz,
• butsuz,
• azerbaijan,
• agtalyk,
• çüpremek,
• tekamül,
• cıyılıv,
• Özden