zıka

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zıka

(bot.) hardal. Cel kuruğan ~lanı uçuradı: rüzgar kuru hardalları uçuruyor, ~ urluk: hardal tohumu.

Son arananlar:

• tüşünük,
• Lütf,
• manatlıq,
• muştu,
• sırga,
• yuwga,
• jüpleshmek,
• accidental,
• gamp,
• qanamaq,
• abriz,
• təpikcil,
• safa,
• oymoq,
• Müqavimət,
• yunmak,
• qısılma,
• tanışdırmak,
• bərpa,
• Prompt,
• bowser,
• zıka