zıka

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zıka

(bot.) hardal. Cel kuruğan ~lanı uçuradı: rüzgar kuru hardalları uçuruyor, ~ urluk: hardal tohumu.

Son arananlar:

• trend,
• təbilçi,
• əbədi,
• Quloqsiz,
• ygrarsyz,
• şerefe,
• dilde,
• quyu,
• özgürce,
• iqtidar,
• araqarışdıran,
• avaz,
• tilsimat,
• aydalı,
• küñürt,
• butun,
• yasanghan,
• prozaik,
• rioya,
• közlek,
• chuk,
• zıka