zıka

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zıka

(bot.) hardal. Cel kuruğan ~lanı uçuradı: rüzgar kuru hardalları uçuruyor, ~ urluk: hardal tohumu.

Son arananlar:

• mütevelli,
• sukum,
• bəyaz,
• girt,
• yolaq,
• Dürbün,
• dumaloqlik,
• somduk,
• akasma,
• kılıçağaç,
• tug'un,
• kelsekelmes,
• tabriz,
• direktar,
• koyug,
• rubəru,
• araştırmacı,
• alibettüü,
• milliyyət,
• nəsihət,
• tılak,
• zıka