zıbır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zıbır

pütürlü, sert, pürüz, pürtüklü, iri öğütülmüş. ~ sakal: sert sakal, ~ kolla: pütürlü eller, ~ un: iri öğütülmüş un, anı ~ı artdan körüllükdü: onun pürüzü sonradan görülecek, ol saña bir kesek ~ tiyerge bolur: o sana biraz sert dokunabilir, ~ kumaç: pürtüklü kumaş.

Son arananlar:

• kördürmek,
• hınzır,
• aril,
• mamleket,
• elti,
• kudung,
• kütük,
• Rişxənd,
• Biri,
• thematic,
• Alkyş,
• adamsın,
• anlatıcı,
• gözüaçıq,
• adut,
• yapışmak,
• bölük,
• süpet,
• tuttacı,
• sarıv,
• main,
• zıbır