zıbır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zıbır

pütürlü, sert, pürüz, pürtüklü, iri öğütülmüş. ~ sakal: sert sakal, ~ kolla: pütürlü eller, ~ un: iri öğütülmüş un, anı ~ı artdan körüllükdü: onun pürüzü sonradan görülecek, ol saña bir kesek ~ tiyerge bolur: o sana biraz sert dokunabilir, ~ kumaç: pürtüklü kumaş.

Son arananlar:

• aforizm,
• sokak,
• takdis,
• maytan,
• bagış,
• kəminə,
• bordo,
• goldanmak,
• kaftar,
• känelme,
• institut,
• hul,
• cord,
• büklemek,
• velhasıl,
• maşınsürən,
• abıraa,
• erke,
• aldey,
• güzel,
• omniscient,
• zıbır