ziyna

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ziyna

zina. ~dan tuvğan: zinadan hasıl olan (piç), ~ tişirıv: zinacı kadın.

Son arananlar:

• armani,
• BAYRAK,
• pyşdyl,
• namnyşansyz,
• tilen,
• qeydsiz,
• buzukçuluk,
• qırsaqqız,
• cayaçı,
• derelict,
• differentsiyalash,
• KUSUV,
• achilimaq,
• jumu,
• mudir,
• aril,
• kolturmak,
• istemek,
• konu,
• felly,
• hikoya,
• ziyna