zibil
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
zibil
is.
1. Evlərdə, küçələrdə və s.-də yığılaraq onları zibilləndirən tör-töküntü, tullantı. Evin zibilini süpürüb atmaq. – Bizim Cəfərin anası ev-eşiyi süpürüb, yığılan zibili evin qabağına atırdı... C.Məmmədquluzadə. O gündən hamamın qapısı mismarlandı, qabağına zibil tökülməyə başlandı. Çəmənzəminli. // məc. dan. Lüzumsuz, yararsız, heç bir qiyməti, dəyəri olmayan şey haqqında. Bu zibili buradan götürün.
2. məc. Çox pis, yaramaz, murdar, alçaq, rəzil adam haqqında (bəzən söyüş mənasında). Zibilin biri zibil. // məc. Yararsız, ləyaqətsiz, aciz, bacarıqsız adam haqqında. [Molla:] Amma öz aramızdı, heç cavanlıqda da bir zibil deyildim. “M.N.lətif.” ‣ Zibil kimi – həddən artıq çox, bol (bəzən həddən artıq çox olduğu üçün qiymətdən düşmüş şey haqqında). İndi pul zibil kimi, fəqət həvəs yox. Qüvvət gedib. N.Nərimanov. Zibili çıxmaq – həddindən artıq çoxaldığı üçün qiymətdən düşmüş, əhəmiyyətini itirmiş, gözdən düşmüş şey haqqında.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
zibil
tullantı, tör-töküntü
{kalıntı, döküntü}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
zibil
çöp
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
zibil
[zivil], at. Taşlandy, hapa-hupa, galyndy, köne-sana, zir-zibil.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
zibil
sihirli, göstermeyen. ~ börk: sihirli şapka (göstermeyen şapka), ~ adam: görünmeyen adam.