zekât

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

zekât

zekât. ~ mal: zekâta ayrılan hayvan.

Son arananlar:

• vesta,
• meele,
• farovonlik,
• düşleýiş,
• oyandırma,
• xromosfer,
• keltiril,
• tilev,
• əlcə,
• minimal,
• windy,
• carın,
• ıkçam,
• GÖREV,
• uuru,
• dönmək,
• düzgünleşdirmek,
• colukmak,
• golaxxona,
• müsəhhih,
• ekspert,
• zekât