zeket

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

zeket

a. 1. tar. sermayeden yahut mülkten fakirler faydasına Şariat mucibince, verilen kırkta bir nisbetinde sadaka; zekât; 2. vergi; tündük zeket: her obadan bir baş olmak üzere (yani %2 nisbetinde) alınan vergi; 3. seket 2.

Son arananlar:

• vakit,
• ETİR,
• mayalandırmaq,
• enshrine,
• yolqamsiq,
• necessarily,
• bıçgu,
• kefalet,
• nökərçə,
• isrip,
• sarıçaç,
• eli,
• approximate,
• el,
• lei,
• Aw,
• tanılmaq,
• basıg,
• ahallaşma,
• goat,
• bəsitlik,
• zeket