zebun

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

zebun

[zevu:n], syp., k.d. Biçäre, pakyr, haldan düşen, ejiz, erbet, agyr. Görse bu zebun halym bady- saba, daň-säher (Magtymguly). Derdim zebun habar alsaň, Akgala soltan ederin (Baýly şahyr).
 ‣ Zebun bolmak hor düşmek, horlanmak. Zebun boldy meniň halym (“Şasenem – Garyp”).

Son arananlar:

• amuse,
• moyna,
• Meram,
• azami,
• girl,
• dirkillamoq,
• körünüsh,
• pangolin,
• International,
• zılxa,
• preserve,
• Must,
• aýy,
• solatmaq,
• yatırım,
• tshirt,
• pule,
• kaydırıv,
• dalan,
• ülün,
• hədələmə,
• zebun