xub
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
xub
sif. və zərf [fars.] klas.
1. Yaxşı, gözəl, xoş. Gümüş kəmər xub yaraşır belinə; Yaxası qızıldan düymələnibdi. Aşıq Ələsgər. // Yaxşıca, bərk, əməlli-başlı. Xub yeyibiçdilər. Xub əzişdirdilər.
2. is. məc. Gözəl, dilbər. [Qərib:] Bir əl vurun, xublar girsin oyuna; Mən qurbanam qamətinə, boyuna. “Aşıq Qərib”. Vaqif səni sevdi xublar içində; Bir taza qonçasan gülzar içində. M.P.Vaqif.
3. “Yaxşı”, “razıyam” mənasında (razılıq bildirir). [Miraxur:] Xub, Şah Abbas o vəqtdə padşah idi. Hökmü bizə rəvan idi. M.F.Axundzadə.