uyul

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

uyul

1. kıvrılmış şaç veya kıl. kıvrım. (insan kafasının tepesinde yahut atın alnında ve şakağında) ; uyul tegerekteri mat.: müşterülmerkez daireler; 2. kutup; tündük uyul: şimal kutbu; 3. ağaçlarda peyda olan ur; 4. es. yekpare.

Son arananlar:

• tobuk,
• özingizler,
• maariflənmə,
• şezlonq,
• tsunami,
• akrobat,
• xuy,
• dostagyor,
• uxturush,
• saýy,
• ud-,
• series,
• sotak,
• molok,
• kaşıklamak,
• guduramak,
• kosagəlin,
• mushk,
• karıncayiyen,
• roman,
• nasldor,
• uyul