uvlanıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

uvlanıv

avlanma, ava gitme; zehirlenme, ağulanma.

Son arananlar:

• Vekil,
• yiyələnme,
• etiqad,
• öldürülmə,
• atpay,
• Taom,
• TEL,
• Oğul,
• dilara,
• atalmaq,
• superhuman,
• hayır,
• sylag,
• asıl,
• Öltürmek,
• Korkusuz,
• lohusa,
• atbakar,
• kosak,
• əks-səda,
• ızaluu,
• uvlanıv