urunt

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

urunt

I: urunt cer: herkesin çarptığı yer; sözdün uruntu kelgende: lafa uygun gelmişken.


II, et. urun-’dan; baş urunt-: itaata mecbur kılmak, boyun eğdirmek.

Son arananlar:

• özöndö,
• İhtiyar,
• çılbır,
• iz&,
• Yetki,
• şirem,
• zax,
• Korpa,
• tögerek,
• universal,
• iflas,
• yetişmək,
• ardıçkuşu,
• giriftar,
• KÖY,
• ýapma,
• torpido,
• bahçeci,
• chaqir,
• üşik,
• qibləgah,
• urunt