urunt

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

urunt

I: urunt cer: herkesin çarptığı yer; sözdün uruntu kelgende: lafa uygun gelmişken.


II, et. urun-’dan; baş urunt-: itaata mecbur kılmak, boyun eğdirmek.

Son arananlar:

• Vebal,
• tutşı,
• dayında,
• stansiye,
• ekeç,
• Hokurdamak,
• başkarma,
• consolidation,
• gözükdirmek,
• itiraf etmek,
• Kırışmak,
• Kavuşmak,
• calğaşmak,
• utmak,
• parcel,
• paylamaq,
• şıman,
• pafos,
• AYLAN,
• çögüç,
• oluşum,
• urunt