urlavuk

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

urlavuk

bk. Urlavçu.

Son arananlar:

• Germek,
• aone,
• tezyinat,
• tür,
• Lütfen,
• gurluşyk,
• gahba,
• gang,
• fərdi,
• oşonduktan,
• körkem,
• kirimişcə,
• saç,
• overcast,
• Koşa,
• bom,
• səfillik,
• topurak,
• bıraat,
• ülüşlemek,
• alıka,
• urlavuk