ulumak

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

ulumak

ф. 1) улау (эт, бүре тур.); 2) күч. иңрәп елау

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ulumak

ulumak, uzun uzun havlamak. İtle tavğa karap uluydula: köpekler dağa bakıp uluyorlar, seni itça uluturma: seni köpek gibi uluturum, börüleni uluğanın eşitemise: kurtların ulumasını işitiyor musun?

Son arananlar:

• Teyyar,
• Membran,
• şayçı,
• mazeret,
• tapdanma,
• uda,
• Kömür,
• yüre,
• cılas,
• kısaca,
• Qidalanma,
• başarılmak,
• tebiş,
• calat,
• t'an,
• unripe,
• nazariya,
• gatamak,
• şaabat,
• Çepel,
• sügen,
• ulumak