tıyğı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tıyğı

1. İnsaf. vicdan. ~sı bolmağan adam: insafı olmayan adam; 2. bk. tıyğıç.

Son arananlar:

• boldumly,
• muratlı,
• sağlamak,
• aşçı,
• küsemek,
• koordinasyon,
• implicit,
• baraka,
• tohum,
• mövsümçü,
• Kamu,
• Kalas,
• tapıs,
• hojixona,
• Burkmak,
• kıtar,
• Zingildəmək,
• ozgina,
• protez,
• bekin,
• Satılık,
• tıyğı