tınış

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

tınış

I, 1. soluma; 2. ara, pause: tınış belgisi: noktalama işareti.

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

tınış-

II, müş. tın II’ den.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tınış

bk. tınıç.

Son arananlar:

• goods,
• pavyon,
• diyerlik,
• belligerent,
• sniff,
• refraktor,
• nimdar,
• çuňalyş,
• kerpesli,
• sebepli,
• qabul,
• dolanışıq,
• Kit,
• shokilashokila,
• koçñar,
• en,
• demit,
• öýil,
• hökmən,
• damıtmak,
• mogor,
• tınış