tınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tınıv

ölme, bitme, tükenme, dinme, kesilme.

Son arananlar:

• regard,
• nevrit,
• süyremek,
• söykö,
• qotganqutgan,
• consensus,
• könükme,
• ştanga,
• çiğit,
• muxtasar,
• kinküdurət,
• zənbur,
• Peçe,
• undermine,
• aha,
• podezd,
• ketmon,
• Devir,
• añkayt,
• pare,
• bağara,
• tınıv