tınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tınıv

ölme, bitme, tükenme, dinme, kesilme.

Son arananlar:

• ırk,
• aleyh,
• kozsiz,
• qurshov,
• Synag,
• muxtar,
• boolan,
• olat,
• keçələşdirmək,
• kerhen,
• kaysa,
• çımıltır,
• Nüfus,
• fərman,
• gybat,
• MANZARA,
• Diydor,
• yarn,
• törel,
• iprənmək,
• xanidan,
• tınıv