türsün
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
türsün
1.Sıma, yüz, çehre, görünüş. Bet ~: yüz görünüşü, bet ~ün esime tüşüralmayma: yüz görünüşünü (sımasını) aklıma getiremiyorum, bet ~ü atasına uşaydı: yüz şekli babasına benziyor, ~ü kalaydı: yüzü nasıl, başha ~ñe kirdi: başka çehreye büründü, yüzü başka şekil aldı, süygen kızımı ~ü esimden ketmeydi: sevdiğim kızın sıması aklımdan gitmiyor, sağışlı ~: düşünceli çehre; 2. Renk. Kumaçnı ~ün caratdık: kumaşın rengini beğendik, atımı ~ü torudu: atımın rengi dorudur.