tuvarmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tuvarmak

bırakmak, havale etmek, üstüne yıkmak, üstüne yüklemek. Koşda mallanı bolumsuz adamğa tuvarırğa caramaz: çiftlikte hayvanları beceriksiz adama bırakmak doğru değil, işni karnaşına tuvarıp şaharğa ketgendi: işi kardeşinin üzerine yükleyerek şehre gitmiş, mallanı maña tuvardıla da koydula: hayvanları benim üzerime yıkıverdiler.

Son arananlar:

• camak,
• meal,
• cokdu,
• sal-,
• geýmek,
• strafe,
• Kadıncıl,
• nüve,
• quvalamoq,
• calanñaç,
• qarnaq,
• Gidişin,
• momiq,
• ulımak,
• lark,
• selinletmek,
• sakmak,
• təbib,
• qandagh,
• uguu,
• çıçkı,
• tuvarmak