tuvarmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tuvarmak

bırakmak, havale etmek, üstüne yıkmak, üstüne yüklemek. Koşda mallanı bolumsuz adamğa tuvarırğa caramaz: çiftlikte hayvanları beceriksiz adama bırakmak doğru değil, işni karnaşına tuvarıp şaharğa ketgendi: işi kardeşinin üzerine yükleyerek şehre gitmiş, mallanı maña tuvardıla da koydula: hayvanları benim üzerime yıkıverdiler.

Son arananlar:

• sınç,
• shan,
• isotopy,
• Arasat,
• tüñülgen,
• afsona,
• tokarlik,
• mindürmek,
• musahhih,
• spatula,
• keyişmək,
• sunulush,
• yığılma,
• kıtalık,
• fəs,
• Kargı,
• pany,
• Cürdək,
• fonetika,
• plaş,
• gızıldamak,
• tuvarmak