turğuzmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
turğuzmak
kaldırmak, dikmek, şaha kaldırmak, kabartmak, belirgin hale getirmek; çekmek, dikmek. Örge ~: yukarı kaldırmak, kolun örge turğuzdu: elini yukarı kaldırdı, atnı ayakların örge turğuzdu: atın ayaklarını şaha kaldırdı, guguruk köküregin turğuza keledi: horoz göğsünü kabartarak geliyor; alğa ~: öne çekmek, öne dikmek, anı artha turğuz: onu geriye çek, onu geriye dik.