tunuk

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

tunuk

şeffâf. saf, duru; tunuk suu: duru saf su; tunuk küzgü, temiz (iyi) ayna.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tunuk

donuk, müphem, belirsiz, loş, karanlık. ~ tavuş: boğuk ses, ~ üy: loş ev.

Son arananlar:

• kolxuos,
• buura,
• baýlaşmak,
• yégüzmek,
• abıtmak,
• cumuluv,
• vasat,
• etiyaz,
• ohu,
• Yonga,
• müvazinət,
• televeriliş,
• pötlemek,
• artisan,
• muscle,
• beykut,
• kemdik,
• merdiker,
• batıştır,
• Kayıl,
• Sıkıntı,
• tunuk