toyum

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

toyum

doyum. ~u bolmağan: doyumu olmayan, doymayan, topraknı suvdan ~u igidi: toprağın sudan doyumu iyidir.

Son arananlar:

• pöze,
• meke,
• otokar,
• hidden,
• çatkayak,
• alabag,
• kuyuur,
• hapa,
• fermantasyon,
• arlamak,
• Zarar,
• seslenmek,
• görksüz,
• çık,
• Nişasta,
• aymala,
• əngəl,
• daýanykly,
• misanthropy,
• üzüntü,
• -çi,
• toyum