tiyirmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tiyirmek

dokundurmak, banmak, sürmek. Kol ~: el dokundurmak, cinsî temas yapmak, cukğa tiyirme: bir şeye dokundurma; gırcınnı sütbaşığa tiyirip aşaydı: ekmeği kaymağa banarak yiyiyor, kollarıña balham tiyir: ellerine merhem sür.

Son arananlar:

• Serçe,
• təlaş,
• koloni,
• əbabil,
• ortaqlı,
• butlamak,
• hədd,
• englishman,
• yüküm,
• Dokumak,
• pür,
• gülümsemek,
• müteharrik,
• kaskan,
• üldö,
• elizabethan,
• östeng,
• meşşan,
• ephesus,
• malik,
• aynabənd,
• tiyirmek