tirmençi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tirmençi

değirmenci. Buday kesekni ~ge amanat etip keleme: buğdayı değirmenciye emanat edip geliyorum, ~ tirmen taşnı taşlaydı: değirmenci değirmen taşını çekiçliyor.

Son arananlar:

• Tayyare,
• kolonya,
• gelatine,
• taştoo,
• kozgalancı,
• dartmak,
• alıngan,
• Bəhr,
• dehşetnak,
• dinlemek,
• düzüm,
• etsem,
• albuxara,
• Boş,
• et-,
• Varlı,
• lemur,
• tr,
• o’y,
• tişirıvluk,
• kayrat,
• tirmençi