tirmençi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tirmençi

değirmenci. Buday kesekni ~ge amanat etip keleme: buğdayı değirmenciye emanat edip geliyorum, ~ tirmen taşnı taşlaydı: değirmenci değirmen taşını çekiçliyor.

Son arananlar:

• Defetmek,
• abadançylyk,
• contra,
• çümürmek,
• örteme,
• gülzar,
• Maxizm,
• deprem,
• ırañ,
• alaysız,
• arslan,
• kakurgan,
• abla,
• tadil,
• horse,
• consolation,
• tutsaklık,
• oluşturmak,
• Şir,
• məzhəkəçi,
• mähnet,
• tirmençi