teşiliv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

teşiliv

1. Çözülme, kurtulma, salınma; 2. Delinme, oyulma.

Son arananlar:

• Yakıt,
• oğaysız,
• kammak,
• albasti,
• evgin,
• çolpan,
• istəmə,
• kentlewük,
• vijirvijir,
• Beyiş,
• partladıcı,
• tunuka,
• obormoq,
• paqa,
• ayaqyalın,
• novruzgülü,
• plov,
• selikli,
• muşamba,
• ıslah,
• Bedil,
• teşiliv