teñiz
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
teñiz
I, deniz.
II, iyi arkadaşlık edebilen, uysal (insan hakkında) ; telegeyi teñiz. bk. telegey.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
teñiz
deniz. Kara~: Karadeniz, ~ cağa: deniz sahili, ~ katında: deniz kıyısında, ~ni beri canında: denizin bu tarafında, ~ge taş athança (d): denize taş atmışçasına, ~ tobukdan (d): deniz diz boyu, ~ közlevden suv tiley edi (d): deniz pınardan su dilenirmiş, ~ tolkunla: deniz dalgaları.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
teñiz
deniz·I, 100; II, 45; III, 136, 363, 370