tekelemek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tekelemek

aşırma, yürütme, kendine maletme. Birevnü zatın tekelerge uyalmağan adam: başkasının eşyasını aşırmaya utanmayan adam.

Son arananlar:

• tabel,
• scooter,
• tangi,
• ra,
• ağlamsınmaq,
• seyirlilik,
• kesekle,
• pürvüqar,
• gravitation,
• yaygara,
• muhteva,
• qubur,
• goşa,
• vaterchi,
• farzin,
• örük,
• giribon,
• kineli,
• Soqqa,
• nainsaflıq,
• bariton,
• tekelemek