tebremek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tebremek
başlamak, çıkmak, hareket etmek, niyet etmek, yüz tutmak. Colğa tebredik: yola başladık, yola çıktık, colğa kaçan tebreybiz: yola ne zaman çıkıyorsunuz, işlep tebredik: çalışmaya başladık, tebrer künügüz belgilimidi: hareket gününüz belli mi, tebrer kün: hareket günü, keme keterge tebregendi: gemi gitmek üzeredir, tebregen ceri: başladığı yer, uruş tebredi: savaş başladı, aşay tebredile: yemeye başladılar, konakga tebrerikbiz: misafirliğe hareket edeceğiz, sen menden boşarğa tebregense: sen benden kurtulmaya niyet etmişsin, sen beni bitirmeyi kafana koymuşsun, endi ayta tebre: artık söylemeye başla, söleşe tebrese tohtay bilmeydi: konuşmaya başlarsa durmasını bilmiyor, ol kabından çığa tebregendi: o yoldan çıkmaya yüz tutmuş, biyağınlay külüp tebredi: her zamanki gibi gülmeye başladı, keçeni avurluğu boşala tebredi: gecenin ağırlığı tükenmeye yüz tuttu, kaltırayma, avrurğa tebregenme: titriyorum, hastalanmaya başladım, meni malsız-mülksüz eterge tebregensiz: beni malsız mülksüz bırakmaya niyet etmişsiniz.