tebiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tebiv

tepme, hareket etme, sallanma, sarsılma, kıpırdama, çarpma, artma, hiddetlenme.

Son arananlar:

• Sap,
• reject,
• morfoloji,
• kola-,
• participate,
• töküntü,
• özerkliräk,
• Çengel,
• tərtibat,
• disket,
• yubadılma,
• FOLKLOR,
• İfçin,
• ışara,
• sirilish,
• cümləsi,
• Barınak,
• bojgir,
• qovuşuq,
• Montaj,
• saýlaw,
• tebiv