tapka

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tapka

(malk.) bk. tapha.

Son arananlar:

• tappataqir,
• ortaça,
• mange,
• ıntılmak,
• chega,
• égiz,
• eskertkiç,
• şəhərətrafı,
• reklam,
• əfsanə,
• öznel,
• sızıltı,
• zamk,
• belgilev,
• iynanmav,
• Şarf,
• kutsuz,
• sıkamak,
• kucur,
• bitəqsir,
• mid,
• tapka