tapka

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tapka

(malk.) bk. tapha.

Son arananlar:

• halak,
• kalpıçı,
• veri,
• quduzluq,
• haýaşerim,
• örtenmek,
• sadəlik,
• şutur,
• qiyamət,
• kerege,
• dıbırla,
• məkə,
• Ayanchi,
• şux,
• mezat,
• visible,
• kör,
• resort,
• umunç,
• qantariq,
• yégüzmek,
• tapka