tapha

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tapha

raf, tabla, tezgâh. Baş ~: üst raf, kitap salınñan ~: kitap konulan raf, savutlanı ~ğa sal: kapları rafa koy, bişlak ~: peynir tablası, peynir tezgâhı, kaçdan sora bişlak ~ (d): güzden sonra peynir tezgâhı.

Son arananlar:

• mildet,
• tüzgermek,
• baral,
• şimüür,
• éngil,
• kıyaslamak,
• yiyəsiz,
• otlakçı,
• balkıy,
• alcıt,
• parez,
• kampaniya,
• Özdek,
• ümedekläbermek,
• kıymaç,
• ��a��,
• üzləmək,
• zaba,
• alkyne,
• yaşi,
• ağaççı,
• tapha