tanıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tanıv

tanıma, bilme; farketme.

Son arananlar:

• hemlock,
• yiklemek,
• törölö,
• saksovulzor,
• lanat,
• durluk,
• abhava,
• tapıngan,
• köklek,
• belirti,
• minnetli,
• compellatton,
• Kirmek,
• nükleer,
• batınmak,
• oblivion,
• harbiye,
• aklayıcı,
• tuma,
• namak,
• köptürme,
• tanıv