tamğa
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
tamğa
1. atın sağrısına yakmak suretiyle vurulan damga; tamğa ur* yahut tamğa bas-: damga vurmak yahut damga basmak; t aşka tamğa baskanday r çok vazııh, pek açık; 2: işaret, harf; arap tamğa: arap alfabesi; tınış tamğalan: noktalama (nokta, virgül ve buna benzer işaretler) ; koşuu tamğası mat.: zait işareti; teñdik tamğası mat.: mü- savi işareti.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tamğa
leke; damga, işaret, arma, amblem. ~ tüşürmek: leke düşürmek, könçegime boyav ~ tüşgendi: pantolonuma boya lekesi düşmüş; ~ salmak: damga koymak, damga vurmak, tuvarlağa ~ salabız: sığırlara damga vuruyoruz, Sılpağar ~: Sılpağar sülalesinin arması, ay ~: ay işareti, börü ~: kurt amblemi.