tamamlavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tamamlavçu

tamamlayıcı. ~ boluş (gr.): akuzatif, ‘i’ hali.

Son arananlar:

• arava,
• gatanç,
• sürçük,
• kakoz,
• kağırat,
• monoqrafiya,
• sərəfraz,
• g'ash,
• ikili,
• fəs,
• öğretme,
• Ökünmek,
• tışlav,
• pulanglimaq,
• Veli,
• ŞAL,
• indiyəcən,
• ish,
• döşlük,
• yasıglıg,
• harvest,
• tamamlavçu