tamamlavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tamamlavçu

tamamlayıcı. ~ boluş (gr.): akuzatif, ‘i’ hali.

Son arananlar:

• yanlıq,
• Salık,
• ləc,
• paradigma,
• gereksinmek,
• gurama,
• çaşkaloşka,
• istismarçı,
• object,
• Kırkmak,
• şenelmek,
• facet,
• savuv,
• biçiz,
• gama,
• netmoq,
• gaile,
• Yeğen,
• yiyələnmək,
• yutqiziq,
• sıkman,
• tamamlavçu