tabiğat

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tabiğat

tabiat, doğa. ~daça: tabiattaki gibi, ~nı sınavçu: tabiatı gözlemleyen, natüralist, ~ baylık: doğa zenginliği, ~ ilmula: tabii bilimler.

Son arananlar:

• işkenceci,
• fanciful,
• oodur,
• şırımlamaq,
• barter,
• lall,
• naalat,
• opulangtopulang,
• Acımasız,
• toğonok,
• separation,
• doldurmak,
• nish,
• danqalıq,
• Yığılmak,
• burgulu,
• Belirtmek,
• zırnı,
• qozgolon,
• alfa,
• holat,
• tabiğat