tabiğat

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tabiğat

tabiat, doğa. ~daça: tabiattaki gibi, ~nı sınavçu: tabiatı gözlemleyen, natüralist, ~ baylık: doğa zenginliği, ~ ilmula: tabii bilimler.

Son arananlar:

• cot,
• Üşek,
• turanga,
• qurğu,
• danq,
• bergi,
• Çıkarmak,
• Dost,
• öğle,
• sünggüt,
• yaltırbaş,
• elhenç,
• gündüZ,
• mölt,
• söngek,
• displace,
• baýlaşmak,
• ArR,
• ricacı,
• kerte,
• qoyulmaq,
• tabiğat