tabiğat

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tabiğat

tabiat, doğa. ~daça: tabiattaki gibi, ~nı sınavçu: tabiatı gözlemleyen, natüralist, ~ baylık: doğa zenginliği, ~ ilmula: tabii bilimler.

Son arananlar:

• mamul,
• barj,
• kefil,
• nepes,
• bordimaq,
• distance,
• saodatmand,
• şəhla,
• podyum,
• kazgan,
• Madat,
• bilâk,
• borta,
• bosim,
• çapkınçıhk,
• dodlamoq,
• Düşünmek,
• wellaimed,
• aint,
• noxat,
• qatil,
• tabiğat