sırınma

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

sırınma

1. “Sırınmaq”dan f.is.
2. bax. sırıqlı 2-ci mənada. Yunis sırınmanı alıb əyninə taxmamış Davud kəndiri belinə bağladı. Mir Cəlal.

Son arananlar:

• ılcır,
• kentledge,
• kotarma,
• cumuşçu,
• kozğalmak,
• Aýtmak,
• UYAR,
• simli,
• asurmak,
• golaý,
• Kızcıl,
• mähriban,
• gelmezlik,
• kalpıçı,
• maalesef,
• kakşaal,
• convert,
• opat,
• samavar,
• ikdam,
• gilos,
• sırınma