sırınma

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

sırınma

1. “Sırınmaq”dan f.is.
2. bax. sırıqlı 2-ci mənada. Yunis sırınmanı alıb əyninə taxmamış Davud kəndiri belinə bağladı. Mir Cəlal.

Son arananlar:

• yitik,
• kakşa,
• talçığıv,
• tumçuktur,
• mültüldö,
• imsiləmə,
• deadline,
• sınış,
• sarhoşluk,
• dombaytmaq,
• asab,
• yaglıg,
• mori,
• lırt,
• Qəliz,
• Sır,
• shamiyon,
• gidiş,
• canduu,
• asman,
• Görgü,
• sırınma