sırınma

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

sırınma

1. “Sırınmaq”dan f.is.
2. bax. sırıqlı 2-ci mənada. Yunis sırınmanı alıb əyninə taxmamış Davud kəndiri belinə bağladı. Mir Cəlal.

Son arananlar:

• Egemen,
• wysal,
• damaq,
• dumbalan,
• mahfaza,
• olar,
• qortiq,
• fərd,
• əski,
• ipçin,
• bozo,
• Sinmek,
• tartışmak,
• sığmak,
• detal,
• aşuun,
• zada,
• qıcıq,
• karapayım,
• sameşmek,
• mürai,
• sırınma