sınığıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sınığıv

kırılma, çökme, çöküntüye uğrama, yaşama azmini kaybetme.

Son arananlar:

• ıramazan,
• donalab,
• rende,
• cədvəl,
• qutblanish,
• hüznavər,
• donuz,
• alkym,
• derviş,
• dorimoq,
• siğil,
• tıppıltı,
• bunday,
• epilde,
• çöwşi,
• dogmatist,
• gın,
• pazarcı,
• sərnic,
• colleague,
• domkrat,
• sınığıv