sıntıl

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sıntıl

(malk.) zayıf, çelimsiz, gevşek, cansız.

Son arananlar:

• bayıt,
• muñkarmak,
• namussuz,
• Tekel,
• dardar,
• süslemek,
• agdardüňder,
• tsirkul,
• buk,
• eydili,
• boso,
• shamefaced,
• nilufar,
• Asab,
• alagar,
• Yarasa,
• EJDER,
• haýyt,
• ýilik,
• dua,
• söömöy,
• sıntıl