süñü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

süñü

süngü. ~nü uçu: süngünün ucu, ~ tayak : mızrak, ~ uruş: süngü savaşı.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

süñü

süngü, mızrak, kargı·I, 349, 441, 497; II, 264; III, 337, 368

Son arananlar:

• tumlu,
• mahytaban,
• ikaz,
• ulaat,
• çoğunlukla,
• Yedirmek,
• Qator,
• känelme,
• eski,
• yekə,
• dürme,
• çilikçilik,
• kormoq,
• concavoconcave,
• swindle,
• deb,
• tahta,
• bığıburma,
• ET,
• alğa,
• değin,
• süñü