süle

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

süle

[sülö] I, at. Dänesi iým ýa-da ýarma üçin peýdalanylýan ýazlyk ak ekin. Ekerançylar bugdaý, arpa, şaly, süle, jöwen ekýärler.


SÜLE [sülö] II: sülä gelmek (getirmek) delil bolar ýaly etmek, delile getirmek. Sülä geler ýaly edip aýdan bolsaň bolýar.

Son arananlar:

• yolluq,
• haksız,
• Shorva,
• caşır,
• xizək,
• tesviye,
• enüç,
• Özet,
• RUN,
• eyhamlı,
• mutfak,
• mazgal,
• consul,
• çepin,
• illuminate,
• yavaşça,
• somelik,
• saywa,
• torç,
• lom,
• kinege,
• süle