süle

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

süle

[sülö] I, at. Dänesi iým ýa-da ýarma üçin peýdalanylýan ýazlyk ak ekin. Ekerançylar bugdaý, arpa, şaly, süle, jöwen ekýärler.


SÜLE [sülö] II: sülä gelmek (getirmek) delil bolar ýaly etmek, delile getirmek. Sülä geler ýaly edip aýdan bolsaň bolýar.

Son arananlar:

• azozil,
• lahit,
• paana,
• Salamlaşıv,
• ərvah,
• Canım,
• acap,
• yolpa,
• kahrolmak,
• yetim,
• qəmgin,
• darxon,
• nolon,
• blouse,
• yetilganlik,
• itfaiye,
• bemeni,
• yubilyar,
• böz,
• horlav,
• Öğle,
• süle