suklanmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
suklanmak
imrenmek, gıpta etmek. Atası savğa bek suklanama: babası sağ olana çok imreniyorum, suklanırça bir adamlığı bardı: gıpta edilecek bir insanlığı var, suklanılır ceri cokdu: imrenilecek tarafı yok, anı arivluğuna kim suklanmaz: onun güzelliğine kim gıpta etmez, kişige da suklanmayma: kimseye gıpta etmiyorum, suklanıp karaydı: imrenerek bakıyor.